مدح پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
خلقِ جـهـان محو نـور روى محـمد شـیـفـتــۀ سـیــرت نـكــوى مـحـمــد دیـده گـرش صد هـزار بار بـبـیـنـد سیر نـخـواهـد شدن ز روى محـمد نیست مهى در فلك به نـور جمالش نیست گلى در چمن به بوى محمد سـلسلـۀ كـائـنـات و رشـتـۀ هـسـتى بسته سراسـر به تـار موى محـمـد خـوى مـحـمد شعار ساز كه خویى نیست پسنـدیـده تر ز خـوى محـمـد ره نـبـرد سـوى شـاهـراه حـقـیـقـت تا نـبـرد ره كسى به سـوى محـمـد هیچ دلى خـالى از محـبّت او نیست پر شده عـالـم ز گـفـتـگـوى محـمـد زنـده شود از نـسیـم صبح وصالش هـر كـه بـمـیـرد در آرزوى محـمـد صبح قیامت كه سر ز خـاك برآرد دل رود اول به جـستـجـوى محـمـد یا رب در روز رستخـیـز، مریزان آبــروى مــا بــه آبـــروى مــحــمـد خوشه نچینى«رسا»ز خرمن فیضش تا ننهى سـر به خـاك كوى محـمـد |